Potwierdzając swoim postępowaniem wszystko, co sam głosił, ksiądz Jerzy wszedł w orbitę oddziaływania świętości Jezusa. A to, czego nauczał, wiążą w jedną duszpasterską całość następujące prawidła:

– uwrażliwienie na naukę i doktrynę Kościoła;

– potrzeba solidarności, jedności w różnorodnej wspólnocie;

– budowanie sprawiedliwości społecznej na przykazaniu miłości Boga i bliźniego, nie pomijając miłości nieprzyjaciół;

– realizowanie etyki ludzkiej godności i wolności;

– ostrożność wobec pokus demokracji i pokus liberalizmu;

– determinacja w głoszeniu prawdy, która wymaga poświęceń;

– postawa świadka-męczennika, wiodąca do umacniania Kościoła;

– misyjność duszpasterska;

– wyznanie wiary w świętość Kościoła;

– pochwała cywilizacji życia;

– stałość w modlitwie i poczucie zakorzenienia w Eucharystii;

– otwartość n dialogiczny wymiar relacji międzyosobowych i międzynarodowych;

– ufność w Boże miłosierdzie i całkowite ukierunkowanie życia na niebo;

– niepowtarzalność w świętości, gdyż święci nigdy nie naśladują innych świętych.

Ks. Jan Sochoń; „Męczeństwo i Miłość”; Teologia Polityczna; Warszawa 2019