W tej samej Sali Luwru wiszą dwa obrazy przedstawiające sen papieża Innocentego III (1160-1216), dręczonego wizją zachwianego w swych podstawach Kościoła.

Na pierwszym z obrazów: Giotta, z 1300 roku, to Święty Franciszek z Asyżu podpiera i ratuje przechylający się Kościół.

Na drugim z obrazów: Fra Angelico, z 1430 roku, dzieła uratowania Kościoła – w podobnej do Giotta scenerii malarskiej – dokonuje Święty Dominik.

Jak ważny – dla ludzi Średniowiecza i długo później – był Kościół Święty świadczy fakt, iż dwa największe zakony, założone w początkach XIII wieku: Dominikanie i Franciszkanie wpisały się z pełną determinacją, w dzieło umacniania i wzrostu potęgi Kościoła, nie zapominając przy tym o zapewnieniu sobie – w tym względzie – wdzięcznej pamięci potomnych.

SZYMON GIŻYŃSKI